Het begin

Woensdagavond reizen we naar Amsterdam om daar in Ibis te overnachten. Florence haar zoon komt nog even een uurtje langs om wat mee te geven voor zijn moeder en vertelt enthousiaste verhalen over zijn bezigheden in Karamoja, waar hij net van terug is gekomen.
Donderdagmorgen wurmen we ons in een overvolle shuttle, die ons naar Schiphol brengt. Een gezellige chauffeur houdt de moed erin door met allerlei grappen en grollen ons een leuke rit aan te praten, waardoor die paar minuten tussen opgestapelde koffers staan, niet meer zo erg is.
Ook op Schiphol nog een uur in de rij, maar onze koffers zijn precies 23 kilo en wij kunnen dan eindelijk aan ons heerlijk ontbijtje beginnen. Al met al gaat de tijd best snel. De vlucht begint met twee keer een vertraging. Eerst is er een schroef los in het laadruim en als we bij de startbaan staan, moeten we wachten op de technische dienst, omdat de airco het niet goed doet. Uiteindelijk gaan we in vliegende vaart richting Rwanda voor de tussenstop van een uur. De tijd wordt ingehaald. We genieten van prachtige uitzichten en de spectaculaire bliksem in de onweerswolken onder ons.

In Kampala gaat alles ook snel en zijn onze koffers er als eerste uit!
Florence verwelkomt ons, ze is net hersteld van Malaria en griep. Ze praat nog verschrikkelijk verkouden.
Uiteindelijk moeten we nog een uur reizen en komen om half een in ons gastenhuis aan, waar we een half uurtje later al onder de lakens liggen.

Vrijdagochtend hebben we een heerlijk ontbijtje buiten en kunnen gezellig bijkletsen. Florence krijgt opnieuw de IPad, die gebruiksklaar is gemaakt. Ineke helpt haar om alles aan de praat te krijgen, zodat ze naar hartenlust kan aaien vanaf vandaag.
Ambrose, de zoon van de eigenaresse van het gastenhuis, rijdt ons naar de stad, want het verbaast ons niet dat haar auto kapot in de garage staat. Nadat we onze euro’s hebben gewisseld voor stapels shillings, regelen we weer de nodige GB’s op onze mobieltjes en dongel, zodat we hopelijk overal bereik hebben.
We vinden een leuk terrasje waar we zo van een buffet mee kunnen eten en lekker buiten in de schaduw kunnen zitten.
Na een bezoekje aan de supermarkt, gaan we zelfs file-loos naar huis, genietend van alle Afrikaanse taferelen onderweg.
Florence en Ineke bezoeken de massagesalon, terwijl hier hard gewerkt wordt aan ons diner. Toen we de slager zo’n grote vis zagen slachten, kregen we daar wel zin in, dus die komt hier straks op tafel. Ineke komt gescrubd terug, behalve de massageolie, was er gratis het lokale zand bij!
Als alles volgens plan verloopt (en dat weet je hier nooit), vertrekken we morgen met een andere overheidsauto naar Mbale, de tussenstop naar Moroto.