weekend
Blijf op de hoogte en volg Wilma en Ineke
12 September 2016 | Oeganda, Moroto
Zaterdag komt Paul langs. We hebben een urenlang en goed gesprek. Hij legt nog eens veel dingen uit over zijn vlucht als kind van vier jaar en wat hij allemaal beleefd heeft.
Hij is in ieder geval al heel jong tot de conclusie gekomen: als andere mensen vermoord worden en ik leef nog, dan moet er een God bestaan die mij beschermd heeft. Dat is de kracht in zijn leven geworden.
Na de lunch gaan we allemaal naar het dorp om even te winkelen en jurken te passen. Florence en Wilma rijden met de auto naar huis terug, terwijl Ineke, Paul en Agandi nog even blijven rondkijken en wandelen.
Florence en Wilma nemen even rust en wanneer Wilma net even op bed ligt, voelt ze het bed helemaal trillen en de spiegel tegen de wand rammelt. Ook hoort ze een gerommel in de aarde en weet het eigenlijk zeker: dit moet wel een aardbeving zijn. Florence had hetzelfde en later krijgt Florence een bericht van collega’s, dat er om die tijd een aardbeving was in het gebied rondom het Victoriameer.
We bereiden aan het eind van de middag de dienst voor, voor de volgende dag en zijn ’s avonds gezellig bij elkaar en bespreken weer veel zaken.
Zondagmorgen hebben we eerst een huissamenkomst met de mensen van dit huis. Maken wat leuke foto’s van elkaar en daarna vertrekken we naar Matany om gesponsorde voetbal tenues af te leveren bij de lokale voetbalclub. Florence neemt de korte route, omdat het al zolang droog is en dan kan dat prima. Onderweg begint het echter zo te plenzen, dat we wel in modderstromen terechtkomen. Met onze 4x4 ploeteren we ons er prima doorheen.
Kinderen wachten ons enthousiast op, het team trekt de kleding aan en poseert voor ons. Daarna begint de wedstrijd en keren wij naar huis terug. Het is inmiddels weer droog. Kinderen spelen in de plas en zelfs een oude man poedelt zich op de hurken in een grote plas. In verte zien we een bui boven Moroto, hij heeft echter het huis van Florence niet bereikt, dus haar groentetuintje moet nog wel even bewaterd worden.
Maandagmorgen vertrekken we al vroeg naar de lokale veemarkt. Er worden koeien, geiten, kippen en van alles op gebied van dieren verhandeld. Er zijn ook prachtige lappen, manden en krukjes. Wij genieten echter het meest van de traditionele Karamajong. Zelfs de Turkana mensen komen hier met hun vee.
Florence is vanaf morgen druk met de minister die hier in Karamoja is. Dat is haar werk en dat moet ook gebeuren. Wij slapen in zijn huis en Florence heeft hem gezegd dat ze gasten had. Dus hij is het hotel ingegaan.
Hij is in ieder geval al heel jong tot de conclusie gekomen: als andere mensen vermoord worden en ik leef nog, dan moet er een God bestaan die mij beschermd heeft. Dat is de kracht in zijn leven geworden.
Na de lunch gaan we allemaal naar het dorp om even te winkelen en jurken te passen. Florence en Wilma rijden met de auto naar huis terug, terwijl Ineke, Paul en Agandi nog even blijven rondkijken en wandelen.
Florence en Wilma nemen even rust en wanneer Wilma net even op bed ligt, voelt ze het bed helemaal trillen en de spiegel tegen de wand rammelt. Ook hoort ze een gerommel in de aarde en weet het eigenlijk zeker: dit moet wel een aardbeving zijn. Florence had hetzelfde en later krijgt Florence een bericht van collega’s, dat er om die tijd een aardbeving was in het gebied rondom het Victoriameer.
We bereiden aan het eind van de middag de dienst voor, voor de volgende dag en zijn ’s avonds gezellig bij elkaar en bespreken weer veel zaken.
Zondagmorgen hebben we eerst een huissamenkomst met de mensen van dit huis. Maken wat leuke foto’s van elkaar en daarna vertrekken we naar Matany om gesponsorde voetbal tenues af te leveren bij de lokale voetbalclub. Florence neemt de korte route, omdat het al zolang droog is en dan kan dat prima. Onderweg begint het echter zo te plenzen, dat we wel in modderstromen terechtkomen. Met onze 4x4 ploeteren we ons er prima doorheen.
Kinderen wachten ons enthousiast op, het team trekt de kleding aan en poseert voor ons. Daarna begint de wedstrijd en keren wij naar huis terug. Het is inmiddels weer droog. Kinderen spelen in de plas en zelfs een oude man poedelt zich op de hurken in een grote plas. In verte zien we een bui boven Moroto, hij heeft echter het huis van Florence niet bereikt, dus haar groentetuintje moet nog wel even bewaterd worden.
Maandagmorgen vertrekken we al vroeg naar de lokale veemarkt. Er worden koeien, geiten, kippen en van alles op gebied van dieren verhandeld. Er zijn ook prachtige lappen, manden en krukjes. Wij genieten echter het meest van de traditionele Karamajong. Zelfs de Turkana mensen komen hier met hun vee.
Florence is vanaf morgen druk met de minister die hier in Karamoja is. Dat is haar werk en dat moet ook gebeuren. Wij slapen in zijn huis en Florence heeft hem gezegd dat ze gasten had. Dus hij is het hotel ingegaan.
-
12 September 2016 - 18:20
Elise:
Mooi dat Paul zo open is. Leuk dat jullie jurken gepast hebben. Ben benieuwd:). Fijn dat er regen gekomen is. Geniet nog even van jullie dagen! Elise -
12 September 2016 - 18:30
Murad:
hartstikke leuk ! -
12 September 2016 - 18:42
Hetty:
Ontroerend zeg dat Paul zo open is want het is een heftig verhaal als je als vierjarige al moet vluchten. Maar wat bijzonder dat hij door dit alles heen God heeft gevonden.
En wat zijn die karamajong mensen toch een pracht volk. De foto's leven gewoon!
Dank jullie wel voor het verslag en de prachtige foto's. Heerlijk om jullie zo te volgen.
Liefs en een dikke knuffel! -
12 September 2016 - 19:10
Eric En Krista:
Wat een heftig verhaal van Paul, maar fijn dat hij het met jullie kon delen.
Wat zijn het toch kleurrijke prachtige mensen! Wat een mooie volk zeg, dank voor de foto's! Jullie komen terug net zo mooi in jullie nieuwe kleding!
Veel plezier nog maar we missen jullie wel xxx -
12 September 2016 - 19:59
Henk:
Mooie mensen die naar mooie mensen kijken. Prachtige foto´s en een verrassende Paul die een open hart heeft en een heel goeie hulp van Florence kan worden. Onze Florence heeft een dergelijk verhaal als Paul, alleen was ze wel wat ouder. Ook mooi te weten dat Florence zich over Paul heeft ontfermd toen hij haar hulp zo nodig had. Door hem te helpen heeft ze een goeie jongeman met dankbaarheid aan zich gebonden, wat heel erg waardevol is. Doe Florence een lieve knuffel van me... -
12 September 2016 - 20:56
Gera:
Net terug van enkele dagen vakantie op de fiets langs Moezel en Saar, lees ik jullie verslagen en bekijk de foto's. Dan denk ik terug aan de dagen die ik in Afrika was. Wat speciaal om verbonden te mogen en te kunnen zijn met deze mooie bijzondere mensen. Het zet mij met iets minder stoffige en versleten schoenen en voeten weer op de grond en doet me bedenken hoe mooi het is om elkaar te kunnen geven. Het onverwoestbare doorzettingsvermogen en de krachtige wil om iets op te zetten. Medeleven, vriendschap, rijkdom, inzicht en de wetenschap dat iedereen van even grote waarde is. Wat een voorrecht dat dit kan!
Nog een goede tijd, liefs en groet voor ieder. -
12 September 2016 - 22:56
Mariette :
Dat was een druk weekend voor jullie, met allerlei prachtige ontmoetingen! Erg leuk om zo'n voetbalteam in een tenue te zien. Zijn ze vast heel blij mee!
De foto's zijn weer prachtig om te bekijken. Het lukt jullie iedere keer erg goed om mooie taferelen en mensen vast te leggen!
Groetjes -
13 September 2016 - 09:16
Lyda :
Wat indrukwekkend allemaal!!!
Lyda en Jetty
-
13 September 2016 - 10:13
Astrid:
Heftig verhaal van Paul, maar mooi dat hij het deelt en zo mooi in het leven staat. Jullie maken weer veel mee. Mooie foto's en mooie verslagen. Zie uit naar de volgende.
Liefs As -
13 September 2016 - 20:00
Jetty De Jonge:
Heb je gevonden! Kon maar niets vinden op de Afrikaloop.....Lyda heeft even gezocht en had je zo! Maar mooi om te lezen en prachtige foto's! Fijne tijd nog daar.
Dikke knuffel, Jetty -
14 September 2016 - 10:47
Marissa:
klinkt als een druk maar mooi weekend! En weer veel mooie foto's!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
